قلبم

 عشق من زندگی را ول نکن

یه مدت می خوام ول کنم زندگی رو

بزارم کنار عشق و دیونگی رو

چشامو رو اونی که می خوام ببندم

یه مدت با هیچی با هیچکی نخندم

یه مدت می خوام لنگ چیزی نباشم

هراسون و دلتنگ چیزی نباشم

بترسن همه آدما از منی که 

قراره یه مدت بشم یکی دیگه

یکم فرصت و استراحت می خوام

یه شب خواب  شیرین و راحت می خوام 

می خوام بچه شم باز تو این سن و سال

یه مدت جدا شم از این حس و حال

تو میدونی احوال خوبی ندارم

غروبم ، سکوتم، گگم،بیقرارم

واسه اینکه خورشید چشمام بتابه

یه مدت باید بی توقف ببارم

ببخشید که اروم نمی گیرم از عشق

گریزونم از خنده و سیرم از عشق

بهت قول میدم باز بشم مثل اول

  عاشقی جرم قشنگی ست

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم 
چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم
به تو آری ، به تو 
یعنی به همان منظر دور
به همان سبز صمیمی ، به همبن باغ بلور
به همان سایه ، همان وهم ، همان تصویری که سراغش ز غزلهای خودم می گیری
به همان زل زدن از فاصله دور به هم
یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم
به تبسم ، به تکلم ، به دلارایی تو 
به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو
به نفس های تو در سایه سنگین سکوت
به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت 
شبحی چند شب است آفت جانم شده است

اول اسم کسی ورد زبانم شده است
در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم ،عاشق دیدار من است
یک نفر ساده ، چنان ساده که از سادگی اش می شود یک شبه پی برد به دلدادگی اش
آه ای خواب گران سنگ سبکبار شده
بر سر روح من افتاده و آوار شده
در من انگار کسی در پی انکار من استیک نفر مثل خودم ، تشنه دیدار من است
یک نفر سبز ، چنان سبز که از سرسبزیش می توان پل زد از احساس خدا تا دل خویش 
رعشه ای چند شب است آفت جانم شده است
اول اسم کسی ورد زبانم شده است
آی بی رنگ تر از آینه یک لحظه بایست
راستی این شبح
هر شبه تصویر تو نیست؟
اگر این حادثه
هر شبه تصویر تو نیست
پس چرا رنگ تو و آینه اینقدر یکیست؟
حتم دارم که تویی آن
شبح آینه پوش عاشقی جرم قشنگی ست به انکار مکوش
آری آن سایه که شب آفت جانم شده بود
آن الفبا که همه ورد زبانم شده بود
اینک از پشت دل آینه پیدا شده است
و تماشاگه این خیلتماشا شده است
آن الفبای دبستانی دلخواه تویی عشق من آن شبح شاد شبانگاه تویی